Do grup Drogi Neokatechumenalnej można dołączyć po udziale w Katechezach Zwiastowania, które w naszej Parafii rozpoczynają się zwykle na początku stycznia.
W pierwotnym Kościele, kiedy świat był pogański, ten, kto chciał zostać chrześcijaninem, musiał rozpocząć katechumenat, będący itinerarium formacji przygotowującej do Chrztu. Dziś proces sekularyzacji doprowadził wiele osób do porzucenia wiary i Kościoła: stąd konieczne jest itinerarium formacji do chrześcijaństwa. Droga Neokatechumenalna nie jest ruchem, czy stowarzyszeniem, lecz narzędziem w łonie parafii, by na nowo przywieść do wiary ludzi, którzy ją porzucili.
Statut Drogi Neokatechumenalnej został ostatecznie zatwierdzony w 2008 roku przez Kongregację Nauki Wiary. Prace teologiczne nad zbadaniem statutu podjął kard. Józef Ratzinger, a później jako papież Benedykt XVI dokonał oficjalnego uznania charyzmatu Drogi Neokatechumenalnej.
Zapoczątkowana w latach sześćdziesiątych w jednym z ubogich przedmieść Madrytu, przez Kiko Argüello i Carmen Hernández, została poparta przez arcybiskupa Madrytu Casimiro Morcillo, który dostrzegł w tej pierwszej grupie rzeczywiste odkrycie Słowa Bożego i praktyczną realizację odnowy liturgicznej, wprowadzanej wówczas przez Sobór. Wziąwszy pod uwagę pozytywne doświadczenie w parafiach Madrytu i Rzymu, w 1974r. Kongregacja Kultu Bożego określiła to doświadczenie mianem Drogi Neokatechumenalnej. Chodzi o drogę nawrócenia, poprzez którą odkryć można bogactwo Chrztu.
Droga rozprzestrzeniła się na ponad 900 diecezji w 105 krajach, gdzie w 6 000 parafii istnieje 20 000 wspólnot.
W 1987 w Rzymie otwarto Misyjne Międzynarodowe Seminarium Redemptoris Mater, przyjmujące młodzieńców, których powołanie dojrzewa we wspólnocie Neokatechumenalnej, i którzy gotowi są pójść na cały świat. W konsekwencji wielu biskupów przejęło rzymskie doświadczenie i dziś w świecie istnieje ponad siedemdziesiąt diecezjalnych misyjnych seminariów Redemptoris Mater, w których formuje się ponad tysiąc seminarzystów.
W odpowiedzi na wezwanie papieża Jana Pawła II do nowej ewangelizacji, wiele rodzin, które przeszły już Drogę, ofiarowało się do pomocy w dziele misyjnym Kościoła, i przeprowadziło się do najbardziej zeświecczonych i zdechrystianizowanych obszarów świata, przygotowując powstanie nowych parafii misyjnych.
Zbiór wypowiedzi papieskich nt. Drogi Neokatechumenalnej >> Paweł VI podczas spotkania z Neokatechumenatem w 1974 r. powiedział: „Jakąż radość i jaką nadzieję daje nam wasza obecność i wasza działalność! Przeżywanie i rozwijanie tego przebudzenia jest tym, co nazywacie formą katechumenatu pochrzcielnego, który będzie mógł odnowić w dzisiejszych wspólnotach chrześcijańskich te oznaki dojrzałości i pogłębienia, które w Kościele pierwotnym osiągano w okresie przygotowania do chrztu”.
Jan Paweł II pisał: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych”.
Natomiast Benedykt XVI w 2006 r. mówił: „Wasze działanie apostolskie dąży do umiejscowienia się w sercu Kościoła, w całkowitej zgodności z jego dyrektywami i w jedności z Kościołami partykularnymi, w których będziecie działać, doceniając w pełni bogactwo charyzmatów, jakie Bóg wzbudził przez inicjatorów Drogi”. W 2011 r. dodawał: „Od ponad 40 lat Droga Neokatechumenalna pomaga ożywić i umocnić wtajemniczenie chrześcijańskie w diecezjach i parafiach, promując stopniowe i radykalne odkrycie bogactwa chrztu, pomagając zakosztować życie Boże, które Pan zapoczątkował poprzez swoje Wcielenie, poprzez przyjście między nas, poprzez narodzenie się jako jeden z nas” (źródło: Tygodnik Katolicki „Niedziela”).