Wizerunek Matki Zbawiciela został umieszczony w kaplicy śródmiejskiego kościoła w 1909 roku. Od początku był otaczany niezwykłym kultem. Łaskami wsławił się zwłaszcza podczas wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Wyrazem kultu była koronacja obrazu przez św. Jana Pawła II podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1999 roku. W 2006 roku, decyzją Józefa Kardynała Glempa, świątynia została podniesiona do godności Sanktuarium.
>> Zobacz dekret erekcyjny
>> Pieśń „Maryjo, Matko Zbawiciela”
Dzień w Sanktuarium
6.00 | Godzinki do Matki Bożej
7.00 | Rozpoczęcie wystawienia Najświętszego Sakramentu (trwa do 18.30)
8.30 | Różaniec w intencji dziękczynnej
12.00 | Różaniec w intencji parafii
14.30 | Różaniec w intencji Ojczyzny
15.00 | Koronka do Bożego Miłosierdzia i Msza święta
18.00 | Różaniec Wspólnoty Żywego Różańca
W każdą sobotę o godzinie 9.00 jest odprawiana Msza święta zbiorowa za przyczyną Matki Zbawiciela.
Każdego 13 dnia miesiąca, o godzinie 19.30 rozpoczyna się czuwanie modlitewne, jako dziękczynienie za koronację wizerunku Matki Bożej przez św. Jana Pawła II.
Wizerunek Matki Bożej
Świątynia od początku posiada tylko jedną kaplicę, poświęconą Matce Bożej. Znajduje się w niej replika obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W zamyśle twórców koncepcji świątyni i odbiorze wiernych, Wizerunek posiada własną tożsamość. Kaplica ma głosić chwałę Tej, która stojąc u boku Syna uczestniczyła w dziele Zbawienia – Maryi, Matki Zbawiciela.
Obraz Matki Bożej dzięki fundacji Leopolda Hillera zamówiony przez budującego kościół ks. prałata Jana Siemca i uroczyście poświęcony w Częstochowie przez ówczesnego generała zakonu paulinów, ojca Euzebiusza Reymana, został uroczyście intronizowany w kościele Zbawiciela w święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1909 roku. Namalował go artysta Franciszek Jędrzejczyk.
Wizerunek Matki Bożej jest malowidłem wykonanym na blasze cynkowej zamocowanej do podłoża drewnianego o wymiarach 130 x 87 cm. Obraz przedstawia Maryję w kanonicznej postaci Hodegetrii – Przewodniczki, z Dzieciątkiem na lewym ręku. Prawą dłoń Matka Boża trzyma na piersi, wskazując na swego Syna. Spojrzenie Jej spoczywa na modlących się. Dzieciątko zwrócone ku Matce, prawą dłonią wskazuje na Nią, w lewej trzyma Ewangeliarz.
Obraz nie jest mechaniczną kopią lecz indywidualną w swym wyrazie repliką wizerunku jasnogórskiego. O Matce Bożej Jasnogórskiej mówi się, że ma spojrzenie przenikliwe i smutek na twarzy. Matka Zbawiciela ma zdecydowanie spojrzenie skupione na modlącym się, jednak z jej twarzy emanuje przede wszystkim nieziemski pokój. Matka Boża i dzieciątko posiadają nałożone sukienki. Są one wykonane na podłożu drewnianym, pokrytym atłasem i aksamitem na miękkim podkładzie i podszewce z cienkiego płótna lnianego. Atłas i aksamit stanowiące suknię Madonny i Dzieciątka są w kolorze czerwonym, płaszcz Maryi w kolorze niebieskim. Na materiał naszyte są różne ozdoby, kamienie półszlachetne oraz łańcuszki. Brzegi maforium, a także płaszcz Matki Bożej i sukienka Dzieciątka są wykończone sznurami drobnych perełek. Tło Wizerunku stanowią przymocowane do podłoża blachy mosiężne, przedstawiające cztery sceny z Ewangelii: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Naigrywanie (Cierniem Koronowanie) i Biczowanie.
W roku 1994 została przeprowadzona gruntowna renowacja Obrazu.
Kaplica Matki Bożej
Kaplica Matki Bożej w swej formie architektonicznej nawiązuje do kształtu kaplicy Zygmuntowskiej przy katedrze na Wawelu. W zamyśle projektanta forma królewskiej kaplicy ma podkreślać szczególne znaczenie, szczególną cześć jaką Maryja odbiera w Polsce, przypomnieć Jej szczególne miano, jakim obdarzyli Ją Polacy – Królowej Polski.
Kult i świadectwa
Kaplica Matki Bożej w swej formie architektonicznej nawiązuje do kształtu kaplicy Zygmuntowskiej przy katedrze na Wawelu. W zamyśle projektanta forma królewskiej kaplicy ma podkreślać szczególne znaczenie, Matka Zbawiciela jest czczona przez licznych wiernych: parafian, mieszkańców Warszawy i okolic, choć nie tylko. Od otwarcia kościoła o godzinie 6. rano, aż do zamknięcia o godzinie 20. od kilku do kilkudziesięciu osób trwa na modlitwie przed Jej wizerunkiem.
Wiele osób przychodzi rano przed pracą, by tak zacząć nowy dzień. Przychodzą także liczni studenci – przed zajęciami na pobliskiej Politechnice. Po południu i wieczorem wierni przybywają by zakończyć dzień pracy modlitwą u stóp Matki Bożej. Dziennie kaplicę odwiedza około 300 osób. Praktyką licznych wiernych jest modlitwa dziękczynna w kaplicy Matki Zbawiciela lub jej pobliżu, po przyjęciu Komunii św.
Szczególną grupę czcicieli Matki Zbawiciela stanowią rodzice pacjentów i mali pacjenci Dziecięcego Szpitala Kardiologicznego, który znajduje się niedaleko świątyni. Do szpitala tego, są przywożone dzieci z prawie całej Polski, często znajdujące się w stanie ciężkim, wymagające skomplikowanych operacji. Wiele z pośród tabliczek wotywnych z podziękowaniami za zdrowie ufundowali rodzice dzieci chorych na serce, wdzięczni Matce Zbawiciela za łaskę zdrowia dla swoich dzieci. Parafia posiada w swoich aktach świadectwa rodziców o uzdrowienia dzieci w stanach beznadziejnych, którym lekarze nie mogli już pomóc.
Obraz Matki Zbawiciela wrósł w świadomość mieszkańców Stolicy, stał się bliski ich sercom.