Jezus ostrzega nas dziś przed wichrem i burzą. Fundamenty na których budujemy swoje życie mogą być stabilne i mocne, ale nie zabezpiecza nas to przed złem. Diabeł nigdy nie zrezygnuje z walki o twoje serce! Może się nawet okazać, że gdy swój dom zbudujesz na skale, więcej będzie tornad i trzęsień ziemi. Zły będzie chciał wyrwać cię Bogu, bo nie chce byś był szczęśliwy.

Dzisiaj Ewangelia o powołaniu. O tym, że powołanie przychodzi niespodziewanie, pośród codzienności, i o tym że wymaga od nas jednoznacznych decyzji. Spróbuj dziś w kontekście tego słowa przyjrzeć się swojemu powołaniu. Niezależnie od wieku i stanu pytanie o powołanie ma nam wciąż towarzyszyć. Szymon i Andrzej, gdy przyszedł do nich Jezus nie byli już młodzieńcami, mieli fach w ręku. Szymon był nawet żonaty.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus nie stwierdza, że mądrość i wiedza są przeszkodą w poznaniu Boga. Bóg nie objawia swoich tajemnic maluczkim – czyli głupcom, ale maluczkim – czyli ludziom prostym. Głupcem według słów Ewangelii jest raczej ten, kto sam siebie uważa za mądrego i roztropnego. Pycha powoduje, że w ludzkim sercu nie ma miejsca dla Boga, a zwykle i dla drugiego człowieka.

Okazuje się, że można być blisko Boga, a jednocześnie niemal zupełnie nie wierzyć w Jego wpływ na swoje życie. Można „wierzyć” w Boga w kościele lub na modlitwie, a stawać się praktycznym ateistą w domu, na uczelni, czy w pracy. Innymi słowy można „wierzyć” w Boga, a żyć tak jakby Boga nie było.